We brengen de PVDA dichter bij jou en jou dichter bij de PVDA.!

Download onze app

Chileense protesten houden aan, PVDA veroordeelt systematische repressie

Het is al bijna twee maanden geleden dat de Chilenen de eerste keer massaal de straat op trokken. Aanleiding was een verhoging van de tarieven voor het openbaar vervoer, maar de verontwaardiging gaat veel dieper. In Chili bezit een kleine bovenlaag van 1% meer dan 25% van de rijkdom, terwijl sociale voorzieningen voor de werkende mensen almaar schaarser én duurder worden. In dit ultraneoliberale land is zelfs de watervoorziening geprivatiseerd. Een van de slogans van de protesten is dan ook: “Het neoliberalisme is geboren in Chili en het zal er ook sterven.”

vrijdag 6 december 2019

Chileense protesten houden aan, PVDA veroordeelt systematische repressie

Vrouwen nemen het voortouw

Het protest houdt al weken aan, elke dag en in steden over het hele land. Het wordt zeer breed gedragen: de vakbonden, de inheemse Mapuche-bewegingen, mijnwerkers en havenarbeiders, de vrouwenbeweging, etc tekenen present. Deze week nog kwamen tienduizend vrouwen van alle generaties samen in het Estado Nacional van de Chileense hoofdstad, Santiago. Een symbolische plaats, want daar werden slachtoffers van de Chileense dictatuur geliquideerd. Ze brachten er een krachtige act tegen geweld op vrouwen. Want de vrouwen bevinden zich in de vuurlinie van het verzet, maar zijn ook de eerste slachtoffers van het repressieapparaat. Met deze flashmob eisen vrouwen een einde aan het geweld en leggen ze uit waar het probleem ligt. Niet bij de vrouwen, maar bij de geweldplegers en het gebrek aan beleid van de overheid, politie en justitie om er iets aan te doen. De flashmob ging viraal! Overal ter wereld voelen vrouwen zich solidair en brengen ze eigen interpretaties van de act.

Systematische repressie

Chileens president Piñera deed vrij snel na de eerste protesten enkele toegevingen: hij verving zijn kabinet deels en beloofde enkele sociale maatregelen. Ook kwam hij deels tegemoet aan de belangrijkste eis van de bevolking: een hervorming van de neoliberale grondwet die nog dateert uit de tijd van de militaire dictatuur van Pinochet. In tegenstelling tot wat de bevolking eist, wil Piñera die herziening echter laten uitvoeren door het bestaande parlement en achter gesloten deuren. Tegelijkertijd kondigde hij ook nog repressievere maatregelen aan. Zoals een wetsvoorstel waarmee hij het leger wil kunnen inzetten om de infrastructuur van het land te beschermen.

De repressie door politie en ordediensten is heel gewelddadig. Er vielen minstens 23 doden en 12.000 gewonden, waarvan heel veel met oogletsels. Meer dan 15.000 burgers werden gearresteerd, velen van hen werden onderworpen aan mishandeling en verkrachting. Het Inter-Amerikaanse Hof voor de Rechten van de Mens verklaarde dat de repressie niet occasioneel, maar systematisch plaatsvindt. Er zijn geen officiële cijfers, maar er vinden ook verdwijningen plaats. Het lijkt wel of het dictatoriale regime van Pinochet terug is van nooit helemaal weggeweest. De enorme escalatie van geweld en repressie lijkt echter noch onze media, noch onze regering veel zorgen te baren.

PVDA vraagt Belgische regering de mensenrechtenschendingen te veroordelen

De PVDA veroordeelt de systematische repressie en mensenrechtenschendingen met klem, en de pogingen van president Piñera om het conflict met de bevolking te militariseren. Op 12 november vroeg PVDA-volksvertegenwoordiger Nabil Boukili aan toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders welke houding België, historisch een van de belangrijkste asiellanden voor Chileense politieke vluchtelingen van de dictatuur; aannam tegenover de Chileense repressie. Reynders maakte heel wat van de voorzichtige toegevingen van president Piñera en verklaarde dat “België de sociale dialoog steunt, maar het geweld van zowel de ordediensten als de betogers veroordeelt”. Het lijkt erop dat zolang de relaties met Chili economisch rendabel zijn, de ‘stabiliteit’ van het land voor onze regering de prioriteit blijft. Als daarvoor een oogje moet dichtgeknepen worden voor de mensenrechten, dan gebeurt dat ook zonder verpinken.

Op 10 december vieren we de ondertekening van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, 71 jaar geleden. Sindsdien blijven sociale bewegingen onze basisrechten verdedigen. In het Zuiden bekopen activisten dat soms met hun leven. Het Stop the Killings-platform voert in verschillende regio’s actie om hun strijd in het licht te zetten en de repressie tegen hen aan te klagen. #DefendTheDefenders. In Brussel organiseren we een flashmob, naar het voorbeeld van onze Chileense zusters.