Dag van de Zorg: PVDA wil 20 000 extra verpleegkundigen
De PVDA wil 20.000 extra ziekenhuisverpleegkundigen aanwerven om de hoge werkdruk voor het zorgpersoneel te verlagen en de zorgkwaliteit te verbeteren. Het budget voor deze aanwervingen zoekt de linkse partij in besparingen op de buitensporige specialistenlonen van een kleine groep grootverdieners.
Naar aanleiding van de Dag van de Zorg brengt de PVDA de problematiek van de onhoudbare werkdruk en de onderbezetting van verpleegkundigen binnen de ziekenhuizen opnieuw onder de aandacht. Steeds meer verpleegkundigen slaan alarm over de moeilijke werkomstandigheden. “Vandaag moet één verpleegkundige in België gemiddeld 11 patiënten verzorgen, terwijl het Europees gemiddelde op 8 ligt,” zegt voorzitter Peter Mertens. “Dat komt de zorg natuurlijk niet ten goede. Wetenschappelijk onderzoek toont immers aan hoe een lage verpleegkundige bezetting sterk samenhangt met hogere sterftecijfers van gehospitaliseerde patiënten.”
“Vier op de tien verpleegkundigen geven aan dat ze, als ze het konden overdoen, voor een ander beroep zouden kiezen. Dat is een verontrustend cijfer”, aldus PVDA-voorzitter Peter Mertens. “Ook de patiënt voelt dit natuurlijk. Er is geen tijd voor verzorging of uitleg, alles moet snel snel gaan. Wij willen dat veranderen.”
Daarom wil de linkse partij 20.000 extra ziekenhuisverpleegkundigen aanwerven. Hiermee zou ons land haar personeelsomkadering tot op het niveau van het Europese gemiddelde van 8 patiënten per verpleegkundige kunnen brengen. De werkdruk kan hiermee met een derde omlaag, de persoonlijke zorg en aandacht voor de patiënt met een derde omhoog. De kostprijs van deze extra aanwervingen wordt berekend op 1 miljard euro. Het budget hiervoor zoekt de PVDA binnen het ziekenhuis zelf: bij de buitensporige specialistenlonen van een kleine groep grootverdieners. “Een kleine groep specialisten, als radiologen, klinisch biologen en nierspecialisten, verdienen vandaag meer dan 400.000 euro netto! Voor sommige gaat het zelfs tot één miljoen euro per jaar. Dat is meer dan drie keer het loon van de eerste minister. Dat is onverdedigbaar”, aldus Peter Mertens.
PVDA stelt daarom een hervorming van de specialistenlonen voor die in totaal een miljard euro opbrengt, voldoende om 20 000 extra ziekenhuisverpleegkundigen te betalen.
- Speerpunt is de invoering van een vast maandelijks loon voor specialisten, met volwaardige sociale zekerheid en pensioenopbouw. De partij stelt voor dat specialisten minimaal het salaris van een universiteitsprofessor krijgen. Maar de partij wil ook een maximum dat overeenkomt met het netto belastbaar inkomen van de eerste minister vandaag. In ons land gaat het over zo’n 2.000 specialisten die hun loon afgetopt zouden zien. In totaal brengt deze maatregel 700 miljoen euro op (berekeningen op basis van RIZIV-gegevens).
- Dit voorstel maakt ook onmiddellijk een einde aan de ‘prestatitis’. Vandaag worden artsen per prestatie betaald, wat overconsumptie sterk stimuleert. We zien dit bij de knieoperaties, maagonderzoeken of CT-scans. Door de arts een vast loon te betalen valt de financiële stimulans voor prestatitis weg. De artsen kunnen zich weer volledig concentreren op waar ze goed in zijn: de zorg voor de patiënt. Deze hervorming brengt de overheid nog eens een extra besparing op van meer dan 300 miljoen euro.
Nathalie, verpleegkundige op de afdeling geriatrie
“Ons beroep wordt alsmaar meer veeleisend. De zorglast van onze patiënten wordt steeds zwaarder. Tegelijk komen we er altijd maar meer taken bij en krijgen we ook steeds meer richtlijnen, regeltjes en procedures opgelegd die we nauwgezet moeten opvolgen. Maar daar tegenover stelt zich al jarenlang hetzelfde probleem: we zijn gewoon met te weinig personeel om het allemaal rond te krijgen.”
“Er wordt steeds meer van ons verwacht, maar we zijn ook met steeds minder om het allemaal te bolwerken. En dus lopen wij ons allemaal de benen onder het lijf. Ik heb het eens bijgehouden met een stappenteller: op een gemiddelde werkdag leg ik zo’n 6 kilometer af. Aan het einde van de week zit ik aan een marathon! Bij ons op geriatrie staan we er als verpleegkundige in het weekend bij de late shift gewoon alleen voor: 1 verpleegkundige voor 24 bedden.”
“Ongevallen zijn er bij ons gelukkig nog niet gebeurt. Maar het risico om fouten te maken is gewoon té groot. Zeker in dienst als de onze [geriatrie] is dat gewoon niet verantwoord. We hebben te maken met zware zorgprofielen, dementerende mensen die sterk verward zijn, die soms hun infuus gewoon uittrekken of andermans kamer binnengaan. Als je er alleen voor staat, ben je dan vaak gewoon genoodzaakt om mensen te fixeren.”
“Net als heel wat andere Vlaamse ziekenhuizen, is dat in ons ziekenhuis niet de overheid, maar wel het Amerikaans consultancybureau JCI. Over het algemeen zijn deze kwaliteitsnormen een vooruitgang, maar het probleem is dat ze vertrekken van de Amerikaanse realiteit waar de personeelsbezetting gewoon een pak hoger ligt.”
“Op 20 jaar is de administratie wel vertienvoudigd. Werkelijk alles moet vandaag nauwkeurig genoteerd en geregistreerd worden. Als we al die administratie tot in de puntjes willen afwerken, zit je daar dagelijks al gauw tot 3u aan. Je hebt gewoon geen tijd meer om mensen fatsoenlijk te verzorgen. Vroeger had ik nog al eens de tijd om mensen in bad te zetten, of voor een nagelverzorging. Dat kan vandaag allemaal niet meer. Er is zelfs geen tijd meer voor een babbel. Patiënten moeten zo snel mogelijk ‘afgewerkt’ worden. Dat klinkt hard, maar het is wel zo. De zorg wordt meer en meer bandwerk. Maar je bent wel met mensen bezig.”
Thomas, verpleegverantwoordelijke op een spoeddienst
“Vandaag zijn het alleen de cijfertjes die tellen. Alles moet geregistreerd worden en de efficiëntie moet altijd maar omhoog. Je stapt in dit beroep omdat je mensen wil helpen en verzorgen. Je geeft elke dag opnieuw alles van jezelf, maar je komt er gewoon niet toe om alle patiënten de zorg te geven die ze verdienen. Het is dan ook niet alleen fysiek een zwaar beroep – het werken in shifts dat kruipt ook wel in de kleren, ook emotioneel is het vaak erg zwaar. Niet voor niets zie ik steeds meer collega’s met een burn-out uitvallen.”