Lidl-personeel staakt tegen werkdruk
Woensdag 13 oktober ging een groot deel van het Lidl-personeel in staking. Aanleiding is de onhoudbare werkdruk. In 2018 won het personeel een strijd voor extra uren na dagenlange stakingen. De directie wil die uren weer afpakken. En dat terwijl er al een personeelstekort is. Het was de druppel die de emmer deed overlopen. Meer dan 100 winkels over heel het land gingen uit protest dicht. Vrijdag en zaterdag gaat de staking voort.
Na een coronajaar waar heel de sector van supermarkten gouden zaken deed, lijden de directies blijkbaar aan chronisch geheugenverlies. Ze zijn vergeten hoe het harde werk van de winkelbedienden en de arbeiders in de logistiek zorgde voor hun recordwinsten.
Van de blijken van respect voor de mensen die doorwerkten om de bevoorrading te verzekeren is vandaag niets meer te bekennen. Dat bleek al in het loondebat, waar de directies duidelijk maakten dat het personeel niets moet verwachten: er kan slechts onderhandeld worden over 0,4% en een consumptiecheque.
Vandaag blijft het niet bij die kruimels: de Lidl-directie wil ook dat meer werk wordt uitgevoerd met minder mensen.
In de winkels gaat het van kwaad naar erger. Bijna continu werkt men in onderbezetting, tot extreme omstandigheden toe. Zo vertelde een medewerker dat er vorige week iemand helemaal alleen de winkel moest openhouden. We spreken hier wel degelijk over een supermarkt van honderden vierkante meters groot.
Een andere collega deed 7 overuren bovenop haar 35 uur terwijl ze ziek was en eigenlijk moest thuisblijven van de dokter. De druk is enorm om te blijven doorwerken met te weinig mensen. Daardoor vallen zelfs winkelmanagers uit met burn-out… Aan de piketten blijven de verhalen komen over de werkdruk en flexibiliteit. Die is enorm. Multitasken, je hele shift lang. En als een filiaal te weinig omzet draait die dag, dan word je naar huis of naar een andere winkel in de buurt gestuurd. Terwijl er overal handen te weinig zijn. De directie zoekt de grens op, en overschrijdt die voortdurend.
Lidl zegt dat het wel personeel zoekt, maar niet vindt. Dat is logisch, weten de collega’s: de directie biedt enkel 24-uurscontracten aan aan nieuwe medewerkers. Wie kan daar vandaag van leven? Hoe kan je daarmee een lening afsluiten? Het kan moeilijk anders dan dat die mensen elders aan de slag gaan in een betere job. Zorg voor degelijke jobs, genoeg uren, deftige contracten, dan vind je wel volk.
Nochtans is er bij Lidl aan geld geen gebrek. Dieter Schwarz, de eigenaar van de winkelketen heeft een vermogen van 41,8 miljard euro en is daarmee de rijkste Duitser. Maar aan degenen die het bedrijf écht draaiende houden vraagt hij om meer werk te verzetten met minder uren en minder mensen? Je moet maar durven.
Het Lidl-personeel dat staakt over het hele land verdient dan ook alle steun. Ze leggen de vinger op de wonde waar die epidemie van langdurig zieken vandaan komt. Van de massa’s onwerkbare jobs, waar mensen langer, harder, flexibeler moeten werken voor een loon dat al jaren geblokkeerd is. En waar de overheid de multinationals vrije baan geeft om hun zin te doen.
De PVDA steunt de Lidl-medewerkers ten volle. Want het is tijd om die logica om te keren. Hun werk verdient respect: meer personeel, betere lonen en betere arbeidsomstandigheden.