Na het applaus voor onze zorghelden, het ontslag?

“We krijgen hier elke dag te horen dat we met te veel zijn” zegt een verpleger uit een groot commercieel woonzorgcentrum me. “Het aantal lege bedden neemt toe en er komen minder nieuwe bewoners binnen. Als dat blijft duren acht ik ontslagen niet uitgesloten.” Wat een stomp in de maag na maandenlange extreme inspanningen. Is het zo dat we onze zorghelden bedanken: na het applaus, het ontslag?

Terwijl de roep om meer personeel nooit eerder zo luid klonk, vrezen personeelsleden van grote commerciële woonzorgcentra ontslagen. Het moet ons volgens Peter Marquebreuck (tot voor kort bestuurder bij Vlozo) dan ook niet verbazen dat er een strijd om bewoners woedt. (Strijd om rusthuisbewoner barst los, DM 5/2) “Het is u wellicht ook wel duidelijk dat naast infrastructuur ook personeel betaald moet worden? Ik vraag me dan ook af hoe u die factuur blijft betalen met inkomensverlies. Er zijn compensaties, maar die stoppen in maart. Daarna blijft de sector zitten met lege bedden” reageert hij op Twitter.
Voor verliezen moeten de aandeelhouders van diezelfde woonzorgcentra nochtans niet vrezen. Het is tekenend dat middenin het corona jaar de grote commerciële rusthuisuitbater Armonea als interessante investering opgekocht werd door de steenrijke Zweedse familie Wallenberg. En door die overname konden andere multimiljonairs, de familie Van den Brande, langs de kassa passeren voor een slordige 84 miljoen euro.

Ook voor de vastgoedbedrijven achter steeds meer private én publieke woonzorgcentra was 2020 een boerenjaar. Eén van de grootste is het beursgenoteerde Care Property Invest. Zij laat trots weten geen enkele achterstand te hebben inzake huurgelden ondanks de coronacrisis. Beursanalisten zijn het erover eens dat er vandaag nauwelijks nog beursgenoteerde bedrijven in Europa zijn die een hoger dividend uitkeren aan hun aandeelhouders tijdens deze pandemie. Veel cynischer moet het niet worden.

Terwijl het zorgpersoneel tegen het virus vecht, en Covid-19 ravages aanricht in de woonzorgcentra, worden aandeelhouders slapend rijk. Commerciële multinationals staan klaar om de zorgmarkt in te pikken. We staan op een keerpunt. Ofwel gaan we als overheid investeren in de noden van ouderen, met kleinschalige en lokale rusthuizen waar voldoende personeel werkt. Ofwel staat de weg open naar nog meer commerciële spelers en grote vastgoedprojecten van multinationals.

Eerst de mensen niet de winst, dat moet het credo zijn in de zorg. Het is tekenend dat vele personeelsleden me zeggen dat een hoger loon hen niet zo zeer interesseert. Ze willen vooral meer collega’s. Ondanks de harde werkomstandigheden blijven duizenden medewerkers zich met hart en ziel inzetten. “Het is een kwestie van kleine gelukjes te blijven zoeken. Pannenkoeken bakken op de afdeling, naar buiten gaan bij mooi weer maar ook gewoon samen in een zithoek zitten en een praatje slaan” vertelt een rusthuisdirectrice. Mensen een aangename oude dag geven, daar is tijd en personeel voor nodig.

Door het applaus op straat, de acties van het personeel en de strijd van de vakbonden en koepels werd er eindelijk een deftig budget op tafel gelegd door de regering. 577 miljoen euro voor een betere werkomstandigheden en een correct loon. Er is budget voor 2000 extra personeelsleden in de woonzorgcentra. Maar laten we alsjeblieft ook gaan voor woonzorgcentra op maat van het personeel en de bewoners, niet van de maximale winst.