De nieuwe nationale veiligheidsstrategie van Trump is openlijk imperialisme
De nieuwe nationale veiligheidsstrategie van Trump is een belangrijk document. Het onthult vooral een openlijk imperialisme, waarin de Verenigde Staten aangeven hoe zij hun dominantie over de wereld willen behouden.
Geschreven door
Marc Botenga
Wat meteen opvalt, is dat Trump Latijns-Amerika ziet als de achtertuin van de Verenigde Staten. Hij wil er zijn wetten opleggen en zelfs bepalen met wie de landen daar handel mogen drijven. Zijn doel? Het continent controleren, beslag leggen op de natuurlijke rijkdommen en er wapens verkopen. Het lijkt bijna ouderwets kolonialisme.
Ook over het Midden-Oosten en Afrika is de tekst glashelder. Wat de Verenigde Staten interesseert, zijn de natuurlijke rijkdommen. Trump is alleen geïnteresseerd in Afrika vanwege de overvloedige grondstoffen. Het Midden-Oosten, dat de VS vooral interesseerde vanwege gas en olie, verliest aan belang omdat de Verenigde Staten nu zelf energie exporteren (maar ze willen er toch hun dominantie behouden).
China staat centraal in de strategie. De Verenigde Staten willen duidelijk niet dat China economisch groeit. Om dat tegen te houden, willen ze alle handelsroutes en eilanden voor de Chinese kust controleren, zelfs militair. Ook hier is toegang tot grondstoffen de sleutel. De Amerikaanse dreiging is duidelijk.
Europa daarentegen wordt gedegradeerd tot een continent van vazalstaten. Landen die de VS netjes moeten volgen: Amerikaanse wapens kopen, privacyregels die burgers beschermen afbreken om het de Amerikaanse Big Tech-bedrijven makkelijk te maken…en uiteraard afhankelijk blijven van de Verenigde Staten op het gebied van energie, industrie, enz. Trump wil zelfs bepalen met wie de Europeanen handel mogen drijven. Om dat te bereiken, steunt hij openlijk extreemrechts in Europa, dat zijn strategie verdedigt om regels, sociale bescherming en de bescherming van het milieu af te breken. Hij gebruikt daarbij het migratiedebat om mensen te verdelen en extreemrechts te versterken.
De leiders van de Europese Unie reageren nauwelijks. Geen veroordeling, geen enkel teken van tegenreactie. Stel je voor: als om het even welk ander land een plan had gepubliceerd om de wereld te domineren en Europa te destabiliseren, dan stond Ursula von der Leyen voor alle camera’s. Maar als het de Verenigde Staten zijn: oorverdovende stilte.
We hebben een Europa nodig dat radicaal anders is. Geen Europa dat blind achter de Verenigde Staten aanloopt, en ook geen Europa dat het Amerikaanse model kopieert. We moeten nee zeggen tegen militarisering, zowel die van Trump als die van Von der Leyen. We hebben middelen genoeg om ons te verdedigen. Wat we moeten herstellen, is onze diplomatie, de capaciteit om conflicten vreedzaam op te lossen. En als we de afhankelijkheid die de Verenigde Staten ons opleggen, willen vermijden, dan moeten we onze internationale relaties diversifiëren: met China, India en alle opkomende landen van het Zuiden.