Nationale manifestatie tegen geweld tegen vrouwen: 3 redenen om mee op te stappen

“Wij roepen iedereen op om mee te betogen want geweld tegen vrouwen is een structureel probleem in onze samenleving. Bovendien zullen de geplande maatregelen van de regering-De Wever-Rousseau de kwetsbaarheid van vrouwen, ook voor geweld, verder vergroten. Daarnaast blijft het wachten op een echte daadkrachtige aanpak van geweld voorzien van voldoende middelen en handen”, zegt Maartje De Vries, voorzitster van Zelle. 

1. Geweld tegen vrouwen zit diep ingebed in de samenleving

Elke dag opnieuw worden vrouwen geconfronteerd met geweld: in hun relaties, op straat, in de sportclub, op school, op het werk. Een op de drie vrouwen wordt in haar leven slachtoffer van seksueel geweld. In België wordt elke twee weken een vrouw het slachtoffer van femicide. 

De cijfers zijn alarmerend maar tegelijk slechts het topje van de ijsberg, want de meerderheid van de slachtoffers doet geen aangifte en komt dus niet officieel in de cijfers.

De onveiligheid voor vrouwen neemt toe. Een factor die daaraan bijdraagt, is de invloed van extreem- en conservatief rechts, die traditionele rollen benadrukken. Denk maar aan sommige populaire influencers zoals Andrew Tate. Dat versterkt seksisme en haat tegenover vrouwen.

Geweld tegen vrouwen is geen individueel probleem, het is een maatschappelijk probleem. Het zit in het DNA van onze samenleving. Het houdt de ongelijkheid tussen vrouwen en mannen in stand en verdiept ze. Dat heeft verontrustende gevolgen voor de gelijkheid, veiligheid, gezondheid en kansen van vrouwen en meisjes. Er is dan ook een maatschappijbrede aanpak nodig om dit geweld aan te pakken.

2. De Arizona-regering vergroot de kwetsbaarheid

De plannen die de regering-De Wever-Rousseau op tafel heeft liggen, zullen een grote impact hebben op de sociaal-economische situatie van vrouwen. 

De pensioenmalus zal een op de twee vrouwen treffen die met vervroegd pensioen gaan. Pensioenhervormingen, zoals het snijden in het aantal gelijkgestelde periodes of het hervormen van het overlevingspensioen, treffen voornamelijk vrouwen. 

Er is ook een loonkloof van bijna twintig procent. Omdat vrouwen vaker deeltijds werken én omdat sectoren waar voornamelijk vrouwen werken, vaak lage lonen hebben. Als de Arizona-regering beslist om te snoeien in de premies, om de loonblokkering aan te houden enz. dan zullen vrouwen dit hard in hun portemonnee voelen. 

Dat is nog niet alles. De Wever en Rousseau openen de jacht op werklozen en langdurig zieken. Van die laatste groep is 60 procent vrouw.

Al deze maatregelen hakken in op de economische onafhankelijkheid van een grote groep vrouwen die meer en meer afhankelijk zullen worden van anderen. Dit alleen al is een vorm van economisch geweld. Tegelijk maakt het vrouwen kwetsbaarder, ook voor fysiek geweld.

Diezelfde regering duwt vrouwen niet enkel in de armoede door te snoeien in het inkomen, ze maakt het hen ook moeilijker op de arbeidsmarkt. Tal van maatregelen moeten de arbeidsmarkt ‘versoepelen’: meer ‘vrijwillige’ overuren, de annualisatie van de arbeidstijd, een toename van de flexi-contracten en zelfs contracten van minder dan een derde van een voltijdse betrekking. 

Vrouwen werken nu al vaker in onzekere, zeer flexibele, laagbetaalde jobs — in de zorg, schoonmaak of de verkoop. Door nog meer flexibiliteit te eisen, wordt het nóg moeilijker voor vrouwen om werk en privé te combineren. 

Bovendien verzwakt de toename van precaire contracten en arbeidsomstandigheden vrouwen op de arbeidsmarkt waardoor ze meer risico lopen op mistoestanden en op grensoverschrijdend gedrag. Wie afhankelijk is van een tijdelijk contract of onregelmatige uren, heeft minder verweer. 

3. We willen een echt plan tegen geweld

Geweld tegen vrouwen zit diepgeworteld in onze samenleving. Tegelijkertijd blijft het wachten op een brede, structurele aanpak vanuit het beleid, voorzien van voldoende middelen én handen. 

Zo’n brede aanpak betekent investeren in opvang voor en bescherming van slachtoffers, een betere opvolging van daders, meer én gespecialiseerd personeel bij politie en justitie, in preventie. Het betekent justitie en politie versterken zodat slachtoffers gehoord en klachten snel behandeld kunnen worden. En het betekent een beleid voeren dat economische ongelijkheid en onzekerheid terugdringt.

We hebben nood aan een nationaal actieplan tegen geweld op vrouwen met concrete doelstellingen, budgetten en verantwoordelijkheden. Niet enkel op papier, maar beleid dat vrouwen effectief beschermt — thuis, op het werk en op straat.