Peter Mertens: « Geen oorlog tegen Venezuela »

Tekst van Peter Mertens, algemeen secretaris van de PVDA.]

"De Verenigde Staten bereiden zich voor op een oorlog tegen Venezuela. De aanloop naar een invasie is al begonnen. In de Caraïben patrouilleert vandaag een indrukwekkende militaire armada: minstens acht oorlogsschepen, strategische bommenwerpers, gevechtsvliegtuigen en meer dan tienduizend soldaten zijn ingezet. Deze machtsontplooiing telt ondertussen haar eerste dodelijke slachtoffers. Bij illegale VS-aanvallen op kleine vaartuigen vielen minstens 27 doden.

Zoals zo vaak in de geschiedenis wordt ook nu een vertrouwd scenario opgevoerd. Onder het valse voorwendsel van de zogenaamde “oorlog tegen de drugs” rechtvaardigt Washington zijn militaire aanwezigheid. Maar we kennen dit script. In Colombia, Mexico en elders in Latijns-Amerika bracht die zogenaamde oorlog niet veiligheid, maar een golf van geweld, onteigening en ontwrichting.

Wat zich vandaag afspeelt, heeft niets te maken met de bestrijding van drugshandel. Volgens het Wereldrapport over Drugs 2025 van de Verenigde Naties speelt Venezuela nauwelijks een rol in het Latijns-Amerikaanse drugscircuit. Het land kent geen noemenswaardige illegale teelt en wordt slechts in ongeveer 5% van de trafieklijnen genoemd – tegenover 87% voor landen als Colombia en Ecuador, via de Pacifische kust. Zelfs Amerikaanse documenten bevestigen dat.

Wat er gebeurt is een cynische politieke manoeuvre om een nieuwe agressie te rechtvaardigen – in strijd met het internationaal recht. Zoals de gerenommeerde journalist Ignacio Ramonet, voormalig hoofdredacteur van Le Monde diplomatique, uitlegt in mijn podcast Kantelpunt: “Trump heeft neokoloniale ambities. Hij wil de enorme rijkdommen van Venezuela in handen krijgen – niet alleen de olie en gasvoorraden, maar ook goud en andere kostbare metalen.”

Het is de oude imperialistische logica die Latijns-Amerika blijft zien als de achtertuin van de Verenigde Staten.

De geschiedenis is duidelijk. Zoals Het Nieuwsblad terecht herinnert, heeft de CIA een lange geschiedenis van agressies en (pogingen tot) staatsgrepen tegen regeringen in Latijns-Amerika die niet naar de pijpen van Washington dansen: van de afzetting van president Jacobo Árbenz in Guatemala, op bevel van de Amerikaanse fruitmultinational United Fruit Company, tot de coup tegen Salvador Allende in Chili in 1973.

Vandaag wordt diezelfde tactiek herhaald, ditmaal tegen Venezuela. De toekenning van de Nobelprijs voor de Vrede aan de extreemrechtse opposante María Corina Machado – een openlijke bewonderaar van de Israëlische premier Netanyahu – dient als nieuw propagandamiddel om druk te zetten op Caracas en een regimewissel te rechtvaardigen.

Toch is de overgrote meerderheid van het Venezolaanse volk, ongeacht hun houding tegenover president Maduro, duidelijk: ze willen vrede, stabiliteit en sociale vooruitgang – geen oorlog.

Steeds meer leiders in Latijns-Amerika heffen hun stem tegen deze dreiging.

Claudia Sheinbaum, de president van Mexico, Luiz Inácio Lula da Silva in Brazilië en Gustavo Petro in Colombia hebben openlijk gewaarschuwd voor deze nieuwe imperialistische aanval van de Verenigde Staten. Hun boodschap is helder: Latijns-Amerika wil geen terugkeer naar de donkere tijden van militaire interventies en staatsgrepen aangestuurd vanuit Washington.

Wat er vandaag in de Caraïben gebeurt, is niet zomaar een regionaal conflict. Het gaat over de vraag of we toestaan dat een grootmacht in naam van valse voorwendsels opnieuw soevereine landen onderwerpt.

Het is tijd dat Europa duidelijk stelling neemt tegen deze nieuwe uiting van de Monroe-doctrine – tegen de neokoloniale ambities van Washington – en zich schaart aan de zijde van het volk van Venezuela, van Latijns-Amerika, en van vrede en zelfbeschikking overal ter wereld."