Stop de pensioendiefstal en 5 andere redenen om te betogen op 25 juni

Ministers met een maximale pensioenuitkering zijn bezig ons recht op rust af te breken. Zelf verdienen ze 10.000 euro per maand, maar ze blokkeren onze lonen en vallen de nachtpremies aan. Terwijl ze beweren dat er nooit geld is voor sociale uitgaven omdat de begroting op orde moet, maken ze zich klaar om miljarden extra uit te geven aan oorlog. Maar hun sociale afbraak stuit op een groeiende verzetsbeweging. Op 25 juni komen we opnieuw samen in Brussel om een krachtig signaal te geven, als waarschuwing voor wat volgt aan het begin van het nieuwe politieke jaar, wanneer de regering haar plannen in het parlement wil laten goedkeuren.

1. Stop de pensioenmalus, want op 67 jaar is elk beroep te zwaar.

Een menselijk lichaam is niet gemaakt om zo lang te werken. Of het nu je rug is, je knie of je brein, na een leven lang werken, verdien je rust. Maar minister van Pensioenen Jan Jambon (N-VA) vindt dat niet. Vanuit zijn parlementaire zetel wil hij een pensioenmalus invoeren. Binnenkort riskeert iedereen deze boete. 5% minder pensioen per jaar dat je voor je 67e stopt. Dus tot 25% verlies van het pensioen dat je hebt opgebouwd.

Zo wil Jambon iedereen langer doen werken voor minder pensioen. Vooral vrouwen en mensen met een zwaar beroep worden getroffen. Ook het brugpensioen wordt afgeschaft en landingsbanen afgebouwd. Terwijl iedereen weet: werken tot 67 is voor veel mensen gewoon niet mogelijk. Deze regering moet eindelijk respect tonen voor de werkende klasse. Iedereen heeft recht op rust na een leven lang hard werken.

2. Onze lonen verdienen beter. Red onze koopkracht.

Onze lonen zijn al jaren geblokkeerd. Deze regering besliste om die blokkering verder te zetten, terwijl bedrijven steeds meer winst maken. Zo organiseert Arizona een achteruitgang in de koopkracht van de werkende klasse, geld dat rechtstreeks naar de zakken van de aandeelhouders vloeit. Niet alleen mogen de lonen niet stijgen, maar nu wil de regering ook nog eens snijden in de lonen door een aanval op premies voor nachtarbeid en weekendwerk. Nachtarbeid is vandaag erkend van 20u tot 6u. Daar wil men 0u tot 5u van maken, zonder de mogelijkheid om afwijkingen te onderhandelen in de sectoren en bedrijven. Een ware aanslag op de koopkracht van werknemers die deze premies nodig hebben om rond te komen. Ze vergeten dat de werkende klasse de rijkdom maakt.

3. Zonder strijd denkt de politiek enkel aan zichzelf. 

Politici vinden dat we allemaal de broekriem moeten aanhalen, maar doen dat vooral niet bij zichzelf. ‘We schakelen de pensioenen van politici gelijk met de bevolking’ zei Theo Francken toen Arizona zogezegd de pensioenen van politici zou aanpakken. Blijkt dat ze de meeste van hun privileges gewoon houden en bovendien nog steeds 125.000 euro uittredingsvergoeding krijgen, bovenop een riant loon en onkostenvergoeding.

Ministers verdienen 20.000 euro per maand en krijgen daarbovenop meer dan duizend euro voor huisvesting en huishoudkosten. 'Ik doe niet mee aan de race to the bottom’ zei Matthias Diependaele toen hij hier in het parlement voor werd aangepakt. Maar ze hebben het nooit over race to the bottom als ze ons langer laten werken voor minder pensioen, of als ze onze lonen blokkeren. Niet meedoen aan de race to the bottom geldt blijkbaar enkel voor de privileges van politici. Zo voelen ze vanuit hun bubbel niets van hun eigen maatregelen.

4. Voor een echte miljonairstaks. Zwaarste schouders, grootste lasten

Er is geld tekort, maar aan de superrijken wil Arizona niet raken. Integendeel, er komt een fiscale amnestie voor rijke fraudeurs. De taxshift van de regering Michel kostte onze sociale zekerheid al jaarlijks 8 miljard euro - een cadeau voor de aandeelhouders. Deze regering doet er nog 1,5 miljard bovenop. Waarom het geld niet halen waar het zit, bij de miljonairs? Dat beloofde ook Vooruit in haar verkiezingscampagne. Maar het resultaat is teleurstellend. Hun zogenaamde meerwaardebelasting zou de rijken doen bijdragen. Wat blijkt? Pensioenspaarders en werknemers met een groepsverzekering riskeren een aanzienlijk deel van het gelag te betalen. De miljonairs dragen quasi niets bij. Als dat de trofee is waar Vooruit mee wil uitpakken, doen ze beter hun huiswerk opnieuw : voer een echte miljonairstaks in.

5. Geld voor zorg, onderwijs en pensioenen, niet voor oorlog

Jarenlang maakte de regeringspartijen ons wijs dat we boven onze stand leven, dat we moeten besparen en inleveren op onze lonen en pensioenen om de begroting op orde te krijgen. Geen geld voor onderwijs, of voor zorg. Zieken en werklozen moeten hard aangepakt worden. Maar nu vinden ze in een vingerknip miljarden voor wapens en gevechtsvliegtuigen: 4 miljard extra dit jaar alleen al. Sommige dromen zelfs openlijk van 5% defensiebudget (dat is meer dan 20 miljard extra uitgaven per jaar!) - pure budgettaire waanzin.

Ze offeren heel onze sociale zekerheid op aan een gevaarlijke oorlogseconomie. Europa geeft nu al drie keer meer uit aan wapens dan Rusland – en ze willen nóg meer? Meer wapens leiden alleen maar tot een wapenwedloop waarbij we straks allemaal veel meer uitgeven aan defensie zonder er veiliger van te worden. De werkende klasse en toekomstige generaties zullen hiervoor de prijs betalen. Voer een vredespolitiek in plaats van te investeren in wapens.

6. We kunnen winnen. Samen doen we ze terugkrabbelen!

We accepteren de Arizona-plannen niet. En we zijn met velen die de maatschappij die ze ons willen opleggen, verwerpen. Dat maakt de regering zenuwachtig, en dan vooral Vooruit en CD&V. Zij beloofden in hun verkiezingscampagne vooruitgang, maar nu blijkt dat ze het tegenovergestelde doen. In geen enkel partijprogramma stond de afbraak van de index of het invoeren van een pensioenmalus. De regering heeft geen mandaat om miljarden euro’s uit de zakken van de werkende klasse halen. Elke week verschijnt er wel een nieuwe maatregel die een achteruitgang blijkt te zijn voor werkenden, gepensioneerden, zieken of werklozen. Maar dankzij het felle protest moesten ze toch al een aantal eerste toegevingen doen : niet afstraffen van sommige ziekteperiodes voor je pensioenberekening, niet herinvoeren van de carensdag (onbetaalde eerste ziektedag), geen knip in de bijpassing voor sommige deeltijdse werknemers, enz. En het Paasakkoord is nog niet uitgevoerd onder druk van de protesten.

De regering zal deze zomer opnieuw proberen een akkoord te sluiten. De betoging van 25 juni is dus het moment om druk te zetten vóór ze tot een akkoord komen. Met hoe meer we zijn, hoe verder we staan na de zomer, wanneer de regering zal proberen om haar plannen door het parlement te krijgen met allerlei wetsvoorstellen. Maar ook wij zullen paraat staan, want de vakbonden hebben nu al een nieuwe betoging aangekondigd op 14 oktober.

Volgens een VRT-peiling steunt de meerderheid van de Vlamingen, Walen en Brusselaars de vakbondsacties. Als we de regering onder druk blijven zetten, kunnen we winnen. Zoals het puntenpensioen dat we wegkregen in 2018 na een jaar van acties, het zorgfonds dat we wonnen in 2019 na maandenlange acties, de anti-betogingswet die in 2023 in de schuif verdween na meerdere betogingen.