Beste vrienden, beste kameraden,
Voor ik mijn toespraak begin, wil ik eerst mijn solidariteit en mijn medeleven betuigen aan het Marokkaanse volk, dat vannacht getroffen werd door een zware aardbeving.
Mijn gedachten zijn bij de slachtoffers, hun familie en hun naasten.
Ik denk ook aan de mensen in België die banden hebben met Marokko, of er hun roots hebben, en die familie hebben die getroffen is.
Onze geschiedenis verenigt ons en we delen jullie pijn.
Deze natuurramp herinnert ons aan het belang van eenheid en solidariteit. Die eenheid en solidariteit waren er altijd al met de slachtoffers van eerdere rampen, zoals in de Vesder-vallei, in Turkije, in Griekenland, en elders in de wereld. Solidariteit is de tederheid van de volkeren. En op momenten als deze moeten we onze solidariteit ten volle laten voelen.
En solidariteit, beste vrienden, dat is de kern van ons feest ManiFiesta.