Hoe Conner Rousseau wil morrelen aan jouw index en waarom dat gevaarlijk is

Vooruit voor de verkiezingen: “Wij zijn de beschermers van uw index.” 
Vooruit na de verkiezingen: “Wij stellen voor om aan uw index te morrelen waardoor je tienduizenden euro’s verliest.” 

Om de begroting rond te krijgen wil Conner Rousseau eenmalig overschakelen naar een index in centen voor de zogenaamd hogere lonen. Hij blijft bewust vaag over het bedrag. Niet zonder reden. Als hij enkel de heel hoge lonen viseert, levert zijn voorstel niks op. Waar hij de lijn ook trekt, de grote winnaar van indexgesjoemel is altijd het patronaat. Is er een nieuw cadeau in de maak voor de grote bedrijven?

Wat houdt de indexdiefstal van Rousseau in ? 

In Het Laatste Nieuws van 8 november zegt de voorzitter van Vooruit: “U weet dat ik in 2022 een noodindex in centen heb voorgesteld. Tot een voldoende hoog inkomen – nee, ik ga mij niet vastpinnen op een bedrag — moet je iedereen zeker een volledige index geven.”

Hij vermeldt geen cijfer, maar geeft op VTM het voorbeeld van zijn poetsvrouw die haar normale index nog wel zou krijgen. Dus onder een bepaalde loongrens krijgen werknemers nog de index. Vanaf een bepaalde loongrens krijgt iedereen hetzelfde forfaitair bedrag, ongeacht de hoogte van het loon. 

Dat heeft gevolgen. Als Rousseau effectief de lijn trekt bij het loon van zijn poetsvrouw dan riskeren heel wat werknemers een stuk van hun index te verliezen. Volgt u nog? Laten we enkele voorbeelden bekijken.

Poetsvrouw Jeanine verdient 15,52 euro bruto per uur, dat is 2.112 euro bruto per maand. Als ze een index van 2% zou krijgen, stijgt haar loon met 42,24 euro. In het voorstel van Rousseau krijgt ze gewoon 42,24 euro in centen. Er is geen verschil.

Sander is 35 jaar en supervisor logistiek in Antwerpen. Hij heeft een maandloon van 4.288 euro bruto. Door een index van 2% zou zijn loon met 85,76 euro stijgen, maar door de index in centen in plaats van procenten te berekenen krijgt hij maar 42,24 euro in centen. Dat is amper de helft van zijn index. Hij ondergaat dus een halve indexsprong. Ook al is die eenmalig, hij haalt het verlies nooit meer in. Op het einde van zijn carrière zal hem dat in totaal 27.934 euro gekost hebben.

Mike is 29 jaar en werkt in volcontinu shiften in de chemie. Hij heeft een maandloon van 5.115 euro bruto. Door een index van 2% zou zijn loon met 102,30 euro stijgen, maar door de index in centen in plaats van procenten te berekenen krijgt hij maar 42,24 euro in centen. Ook hij haalt het verlies nooit meer in. Op het einde van zijn carrière zal hem dat in totaal 38.550 euro gekost hebben.

De index in centen kost werknemers die meer verdienen dan de allerlaagste lonen levenslang tienduizenden euro’s. Dat is indexdiefstal!

Een index in centen in plaats van procenten klinkt sociaal. De lage lonen behouden hun index. De anderen krijgen minder dan waar ze recht op hebben. Maar het principe ‘hoe meer je verdient, hoe minder je krijgt’ toepassen op de index is een valse oplossing. 

We leggen in 3 punten uit waarom :

1. De index beschermt de koopkracht van iedereen
   De index is een neutraal systeem dat ieders koopkracht beschermt tegen stijgende prijzen. Het voorkomt dat mensen inkomen verliezen door inflatie. Zonder volwaardige index zouden veel meer mensen in financiële problemen komen. Want waar leg je de grens? Een alleenstaande moeder met een mediaan loon die geen index in procenten krijgt, zal nog altijd de stijgende huur moeten betalen, duurdere boodschappen in de winkel moeten doen, enz. De index is geen loonsverhoging, het is enkel het bijbenen van de stijgende levensduurte, en dan nog met vertraging. Conclusie: wie geen normale index in procenten krijgt, verarmt, ongeacht je loon.
2. De overheid en de sociale zekerheid verliezen inkomsten
   Het huidige systeem in procenten levert de overheid en de sociale zekerheid meer inkomsten op omdat hoge lonen in verhouding meer belasting betalen bij elke indexering. Met een bedrag in centen in plaats van procenten verliest de overheid inkomen, zowel op vlak van sociale zekerheid als personenbelasting, wat leidt tot een begrotingstekort en in de toekomst hogere belastingen en besparingen in pensioenen en ziekte-uitkeringen om dit in te halen. Allemaal maatregelen die als een boomerang die lagere en normale inkomens zullen raken. 
3. De index is geen herverdelingssysteem
   Als je ongelijkheid wil aanpakken, moet je dat via belastingen doen, niet via de index. Werknemers met heel hoge lonen zoals directiekaders kunnen vaak extra voordelen onderhandelen, denk aan bonussen of aandelen, terwijl lage en normale inkomens afhankelijk zijn van de index. Het huidige systeem werkt voor iedereen, en dat is juist zijn kracht. Het is universeel.