Stop de militarisering bij ons, om de Israëlische genocidemachine een halt toe te roepen

De Verenigde Staten vormen de onmisbare pijler van de Israëlische militaire macht. Tussen 2019 en 2023 kwam volgens het Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI) 69% van alle militaire uitrusting die het Israëlische leger (Tsahal) invoerde, uit de VS.¹ Die relatie is veel meer dan een gewone commerciële samenwerking: ze is vastgelegd in een structureel akkoord dat een jaarlijkse militaire steun van 3,8 miljard dollar garandeert. Die steun moet volgens Washington Israëls zogenaamde “kwalitatieve militaire voorsprong” ten opzichte van de buurlanden waarborgen.

Andrew Feinstein, specialist in de wereldwijde wapenhandel, benadrukt hoe fundamenteel Israël verweven is met het Amerikaanse militair-industrieel complex. De Israëlische militaire infrastructuur is zó afhankelijk van Amerikaans materiaal dat ze constant bevoorraad moet worden met reserveonderdelen, componenten en munitie uit de VS om operationeel te blijven. Volgens zijn analyse zou een volledige stopzetting van de Amerikaanse wapenleveringen het offensief tegen Gaza binnen enkele dagen hebben lamgelegd — Israël kan die wapens simpelweg niet elders aankopen, zo structureel afhankelijk is het systeem van Amerikaanse technologie.²

Duitsland, de tweede strategische leverancier

Duitsland is de tweede pijler van de Israëlische militaire import, goed voor 30% van de wapenimport, volgens het SIPRI. Die samenwerking is sinds het begin van de genocide in 2023 nog versterkt, met meer leveringen van munitie, landvoertuigen en antitankwapens.¹ Ook de nieuwe regering-Merz heeft dat beleid voortgezet: in amper vijf weken, tussen mei en juni 2025, werden voor bijna vier miljoen euro exportvergunningen voor wapens aan Israël toegekend.³

De Duitse export is vooral technisch van aard: geen complete wapensystemen, maar onderdelen, elektronische componenten, software, luchtafweeronderdelen, maritieme technologie, dieselmotoren voor tanks en onderzeeërs, torpedo’s en munitie. Die componenten vormen de logistieke ruggengraat van de Israëlische oorlogsmachine.

Israël, een integraal onderdeel van de westerse militaire toeleveringsketen 

Het Britse F-35-dossier toont nog een ander belangrijk aspect. Het Verenigd Koninkrijk produceert 15% van elk F-35-gevechtsvliegtuig — toestellen die onder meer werden ingezet bij dodelijke bombardementen op Gaza in juli 2024, waarbij meer dan 90 doden vielen in een zogenoemde “veiligheidszone”.⁶

Ook België speelt een rol. Tussen 2015 en 5 februari 2024 — toen de Waalse regering aankondigde alle exportvergunningen naar Israël op te schorten — verleende Wallonië wapenexportvergunningen voor buskruit ter waarde van 32 miljoen euro, voornamelijk aan het bedrijf Eurenco Clermont. België groeide zo uit tot een van ‘s werelds grootste leveranciers van buskruit aan Israël: in 2021 was ons land goed voor meer dan de helft van de wereldwijde uitvoer van buskruit naar dat land. De afnemer, Elbit of haar dochterbedrijf IMI, is de belangrijkste producent van munitie voor het Israëlische leger.⁴

Aan Vlaamse kant werden sinds 2018 vergunningen ter waarde van 10,2 miljoen euro verleend voor de uitvoer van vuurleidingssystemen en beeldverwerkingstechnologie, vooral van OIP Sensor Systems en Scioteq.

Ondanks de officiële opschorting van exportvergunningen naar Israël kocht het Belgische leger sinds oktober 2023 nog steeds 109,5 ton munitie en een gepantserd militair voertuig van Israëlische defensiebedrijven.⁵

De verhoging van de militaire budgetten tot 2% of zelfs 3,5% van het bbp zou bovendien leiden tot de uitbouw van een Europees militair-industrieel complex, wat op zijn beurt de wapenimport en -export naar Israël in de toekomst nog zou doen toenemen, gezien de huidige verwevenheid. Tenzij we druk uitoefenen op onze regeringen en de bedrijven hier. Dankzij de solidariteitsbeweging met Palestina zijn er al overwinningen geboekt, zoals de opschorting van exportvergunningen in België en Duitsland,⁷ maar die zijn allemaal tijdelijk.

Wapenexport: economische brandstof voor de Israëlische bezettingsmachine

Er is namelijk nog een keerzijde: Israël draagt actief bij aan de militarisering van onze samenlevingen door wapens uit zijn eigen militair-industrieel complex te exporteren.

Een sector die het in Israël zeer goed doet. In 2024 boekte de Israëlische wapenindustrie voor het vierde jaar op rij recordcijfers. De export bedroeg 12,5 miljard euro, een stijging met 13 procent ten opzichte van het jaar ervoor.¹⁰ Meer dan 54 procent daarvan kwam in Europa terecht. Genocide of niet, een forse stijging in vergelijking met 2023, toen het nog ongeveer een derde betrof.

Veel NAVO-landen wendden zich tot Israël sinds het begin van de oorlog in Oekraïne, aangetrokken door “battle-proven” (in oorlog geteste) wapens.

Duitsland, met voorsprong Israëls beste klant, kocht bijvoorbeeld Heron-drones en het luchtafweersysteem Arrow-3. Dat systeem maakte deel uit van het grootste exportcontract ooit van Israël (goed voor 3,6 miljard euro) en werd afgesloten met Duitsland op 23 november 2023, drie weken nadat de Gaza-strook werd binnengevallen. Door dergelijke deals is Duitsland veruit de beste klant van Israël.¹⁰

Ook het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Italië, Polen en andere landen kochten Israëlische drones, elektronica en raketsystemen.

Voor de Verenigde Staten leveren Israëlische bedrijven sleutelcomponenten (optiek, elektronica, software) voor Amerikaanse wapensystemen zoals de F-35. Ook het Amerikaanse leger kocht Iron Dome-systemen aan.⁸

In Israël zelf is een groot deel van de economie gebouwd op de militaire industrie, die goed is voor zo'n 7,5% tot 8% van alle Israëlische export.⁸ 

Die industrie concentreert zich op niches met een hoge toegevoegde waarde, waarbij de operationele ervaring van het Israëlische leger een beslissend concurrentievoordeel oplevert. Raketten en luchtafweersystemen zijn goed voor 40 tot 50% van de verkoop, met paradepaardjes als de Iron Dome, Arrow en David’s Sling — vaak in samenwerking met de VS ontwikkeld.[8] Drones zijn goed voor 15 tot 20% van de verkoop, waarmee Israël wereldleider is met modellen zoals de Heron TP en Hermes 900, die door zo'n vijftien landen worden gebruikt.⁷

Een ander speerpunt vormt de sector van elektronische oorlogsvoering, inlichtingen en bewakingssystemen, goed voor 20 à 25% van de inkomsten.⁷

Deze technologieën voor surveillance, cyberdefensie en command & control zijn rechtstreeks gebaseerd op de ervaring van het Israëlische bezettingsleger in asymmetrische oorlogsvoering en inlichtingenoperaties.

Deze dubbele afhankelijkheid laat duidelijk zien dat het essentieel is om de westerse verwevenheid met de genocidemachine te stoppen. Zonder westerse — vooral Amerikaanse — import zou de Israëlische militaire machine snel haar operationele capaciteit verliezen: reserveonderdelen, munitie en componenten vormen het levensbloed van een geïntegreerd wapensysteem dat niet autonoom kan functioneren.Tegelijk zou Israël zonder de wapenexporten van meer dan 12 miljard dollar per jaar niet in staat zijn de technologische ontwikkeling en productie te financieren die nodig zijn om zijn militaire voorsprong te behouden. Het geld van Europese belastingbetalers voedt rechtstreeks het militaire regime en is dus brandstof voor genocide en misdaden tegen de menselijkheid, besluit Maha Abdallah, een Palestijns doctoraatsonderzoeker in internationaal recht aan de Universiteit Antwerpen.¹⁰

Het stoppen van de importstroom zou militaire operaties dus snel lamleggen, terwijl een handelsisolement de moderniseringscapaciteiten geleidelijk zou doen opdrogen.

De voornaamste reden waarom de westerse mogendheden ondanks alles aan Israël verbonden blijven, is dat het land — naast de militaire integratie — rechtstreeks de imperialistische politiek dient van controle over het Midden-Oosten, met zijn bevolking en zijn grondstoffen.⁹

Referenties

1. Capital.fr, "États-Unis, Allemagne, France : quel est le plus gros exportateur d'armes vers Israël ?", 2024. URL: https://www.capital.fr/economie-politique/etats-unis-allemagne-france-quel-est-le-plus-gros-exportateur-darmes-vers-israel-1503545
2. Andrew Feinstein (deskundige op het gebied van wereldwijde wapenhandel), post op X/Twitter, 22 augustus 2024. URL: https://x.com/andrewfeinstein/status/1826776068239265838
3. Junge Welt, "Vier Millionen Euro in fünf Wochen: Regierung genehmigt weitere Rüstungsexporte nach Israel", 20 juni 2025. URL: https://www.jungewelt.de/loginFailed.php?ref=/artikel/502323.waffenexport-nach-israel-merz-l%C3%A4sst-liefern.html
4. CNCD-11.11.11, "Politique belge en matière de transferts d'armes vers Israël", 17 april 2024. URL: https://www.cncd.be/Politique-belge-en-matiere-de
5. VRT NWS, "Belgisch leger kocht tijdens oorlog in Gaza nog 100 ton munitie van Israëlisch defensiebedrijf", 10 februari 2025. URL: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/02/05/belgisch-leger-israel-wapens/
6. Tribune Magazine, "Starmer Is Still Arming Genocide" door Anna Stavrianakis, Ruth Rohde en Andrew Feinstein, september 2024. URL: https://tribunemag.co.uk/2024/09/starmer-is-still-arming-genocide
7. https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/08/08/gaza-bezetting-duitsland-en-internationale-reacties/
8. Gegevens samengesteld op basis van schattingen voor 2022-2023 voor de Israëlische defensie-industrie (bronnen: sectorrapporten en economische analyses).
9. Israël, de 51ste staat van de Verenigde Staten?, Wim De Ceukelaire, Lava, 16 december 2024, https://lavamedia.be/israel-de-51ste-staat-van-de-verenigde-staten/
10. De Standaard, "Europa geeft miljarden uit aan Israëlische defensie om zich te wapenen tegen Rusland", oktober 2025. Beschikbaar via: https://www.standaard.be/buitenland/europa-geeft-miljarden-uit-aan-israelische-defensie-om-zich-te-wapenen-tegen-rusland/96325031.html