Dit is wat de regering wil uitvoeren in het najaar (en hoe we hen tegenhouden)

De pensioenmalus: tot 25% minder pensioen

Dit is een van de belangrijkste aanvallen van de regering op onze pensioenen. Ze wil zoveel mogelijk mensen verplichten om te werken tot 67 jaar. Om dat af te dwingen, heeft ze de pensioenmalus ingevoerd.

Met deze malus kan je pensioen worden verlaagd met 5% voor elk jaar dat je voor je 67ste met pensioen gaat. Stop je op 62 jaar? Dan dreig je 25% van je pensioen te verliezen! Een op de twee vrouwen die vervroegd met pensioen gaan, wordt getroffen.

Langer werken voor minder pensioen

Terwijl alle systemen worden aangepakt die toelaten om vóór 67 jaar te stoppen (brugpensioen, vervroegd pensioen en andere), voorziet de regering nog steeds geen enkele regeling voor zware beroepen.

Nochtans weten we dat we niet allemaal gelijk zijn wat betreft gezondheidsproblemen en ouder worden. Maar voor ministers die zeker zijn van een vet pensioen, maakt dat natuurlijk weinig uit…

De regering snoeit ook keihard in de pensioenen bij de openbare diensten. Julie, een leerkracht, zou 270 euro per maand verliezen als de hervorming doorgaat.

45-urenweek, nachtpremies verminderd…

Een ander belangrijk luik van het zomerakkoord gaat over werk en flexibiliteit.

Het algemeen verbod op nachtarbeid wordt opgeheven, waardoor werkgevers het gemakkelijker kunnen opleggen, buiten de vakbonden om. En in sectoren zoals de handel worden nachtpremies enkel nog betaald tussen middernacht en 5 uur ’s morgens. Gevolg: tot 600 euro minder per maand voor duizenden werknemers die op moeilijke tijdstippen werken, wat een zware impact heeft op hun gezondheid en hun gezinsleven.

Is dat wat de regering bedoelt met “werk meer doen lonen”?

Anderzijds zullen werkgevers 360 overuren per jaar kunnen vragen. Bij 240 daarvan moeten ze geen overloon betalen. De gevolgen? Neem nu Jan, een jongere die net een job vindt. Bij zijn aanwerving wordt hem gevraagd een bijlage te tekenen voor “vrijwillige” overuren. De deal is duidelijk: geen handtekening onder de bijlage betekent geen contract. De bijlage houdt in dat de gemiddelde werkweek 45 uur wordt en de werkgever beslist wanneer de uren boven de 38 uur worden gepresteerd. Jan heeft die job nodig, zeker nu de werkloosheidsuitkeringen worden beperkt in de tijd. Hij heeft dus geen keuze en tekent.

Bovendien worden uurroosters in de handel nog flexibeler, met meer avond- en zondagwerk.
Ook de duur van de opzegtermijn wordt beperkt, waardoor werknemers die jarenlang hun leven aan een bedrijf hebben gegeven, goedkoper ontslagen kunnen worden.

“Er is geen geld”… behalve voor oorlog

Tegelijkertijd voorziet de regering wel 34 miljard euro om uit te geven aan oorlog.

De regering breekt onze pensioenen af om 11 extra F-35’s te kunnen kopen. De wapenindustrie wrijft zich in de handjes. En ondertussen nemen de militarisering en de oorlogsdreiging toe.

Sociaal protest monddood maken?

De regering weet natuurlijk dat deze plannen op hevig verzet zullen stuiten. Daarom voorziet ze maatregelen om druk te zetten op het protest.

Concreet wil ze de mogelijkheid krijgen om organisaties die zij “radicaal” vindt, willekeurig te verbieden, zelfs zonder veroordeling door een rechtbank.

De eersten in het vizier? Solidariteitsbewegingen met Palestina en klimaatactivisten.
En iedereen die zich verzet tegen de maatschappijvisie van Arizona kan de volgende in het rijtje worden: vakbonden, ngo’s, de vredesbeweging…

Tal van organisaties spraken al hun afkeuring uit voor deze antidemocratische plannen (Liga voor Mensenrechten, Greenpeace, de vakbonden...)

We kunnen ze doen terugkrabbelen

Sinds de start van de Arizona-regering is de mobilisatie van vakbonden en middenveld structureel gegroeid. De druk heeft er al voor gezorgd dat minister van Pensioenen Jambon zijn pensioenmalus moest aanpassen.

Na een eerste aanpassing over korte ziekteperiodes, is er een tweede wijziging aan het regeerakkoord doorgevoerd voor economische werkloosheid. Een derde aanpassing wordt verwacht voor langere ziekteperiodes.

Dat toont aan dat protest loont. Bovendien is er nog niets definitief: alle plannen moeten nog worden uitgeschreven, besproken en gestemd in het parlement. Het gaat voorlopig enkel om intenties.

Het wordt een hete herfst. Een grote afspraak staat al vast: de vakbonden roepen op tot een massabetoging op 14 oktober in Brussel.

Wij moeten niks weten van hun asociale, oorlogszuchtige samenleving, op maat van de superrijken, ten koste van werkenden, jongeren en de meest kwetsbaren.

En samen kunnen we hen stoppen.